Виталий Аксёнов — Размышление songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "Размышление" van Виталий Аксёнов.
Songteksten
Метель прибила, легенький недуг.
Я долго шел к своим мечтам рваный и раненный,
Лишь только я свой путь пройду, ни кто-нибудь.
И даже та, что в эшелонах грязных парится,
Тая в душе и нежность и покой,
С Якуба Коласа до Серебрянки в спор и сорицу
Своей судьбой, своей судьбой.
И тут же к ней зашел кудрявый и легонечко
Отвесил низкий затяжной поклон,
Ушат лести вылил скромно и тихонечко
И что поделать с ним, он выбрал свой загон.
В рядах базарных как-то встретил Васю-дачника,
Имел он чудный дар и вроде врачевал,
Но все несет он молча свой крест неудачника
И не стереть, сынок, что Бог нам написал.
Птице — полет да полет, гостю — почет мой, почет,
А другу — верности вкус, а бродяге — дорога,
Батяне, матери — лет да лет, встречному — привет, привет,
И всем кого не дождусь — удачи немного.
Клубы тумана по дороге ветром порваны,
Мой сводный брат в пути не первый год,
Глотая трасу с огоньками и кордонами,
Он шоферит по тиху и дай Бог.
А вот и тот малец на ком околыш бархатный,
Что арестантов отборной бранью угощал,
Он бы не плохо пропотел на земле не вспаханной,
Но видно батька в детстве все ему прощал.
А вот того несёт безудержно натура русская,
Частенько подогрет, его не трожь.
Он вроде малый не плохой, но тропка узкая
Его ж потом ни чьим рублем не отшибешь.
И ты меня, старик, не тронь в той тихой гавани,
Метель утихла и прошел недуг.
Я как и прежде где-то рваный, где-то раненный,
Но шаг за шагом знайте путь я свой иду.
Songtekstvertaling
Er is een sneeuwstorm aangekomen, een lichte ziekte.
Ik ging naar mijn dromen voor een lange tijd verscheurd en gewond,
Zodra ik mijn zin krijg, niemand.
En zelfs degene die in de echelons van vieze stoom,
Smelt in de ziel en tederheid en vrede,
Van Yakub Kolas tot Serebryanka tot spor en soritsa
Je lot, je lot.
En toen kwam curly naar haar toe.
Hij maakte een lage boog.,
Vleierij die bescheiden en stil wordt gegoten
En wat ermee te doen, hij koos zijn pen.
In de gelederen van de markt ontmoette eens een Bob - de cottager,
Hij had een prachtige gave en leek te genezen.,
Maar hij draagt nog steeds het kruis van zijn verliezer in stilte.
En wis niet wat God ons schreef, zoon.
Op de vogel-vlucht Ja vlucht, op de gast-mijn eer, eer,
En vriend-loyaliteit smaak, en een zwerver-de weg,
Butane, moederjaren van jaren, de tegen — Hallo, Hallo,
En iedereen die niet wacht — geluk een beetje.
Wolken van mist op de weg worden verscheurd door de wind,
Mijn stiefbroer is al jaren onderweg.,
Het spoor doorslikken met lichten en koordons,
Hij is chauffeur op tichu en God verhoede het.
En hier is de jongen met de fluwelen band op hem.,
Dat de gevangenen werden behandeld met keuze misbruik,
Hij zou niet slecht hebben gezweet op land dat niet geploegd was.,
Maar het is duidelijk dat mijn vader hem alles als kind vergaf.
Maar dat wordt ongenuanceerd gedragen door de Russische natuur,
Vaak opgewarmd, niet aanraken.
Hij lijkt me een goede vent, maar het pad is smal.
Goed dan, niemand is roebel otshibet
En jij, Oude man, raak me niet aan in die veilige haven.,
De sneeuwstorm nam af en de ziekte ging voorbij.
Ik als voorheen ergens verscheurd, ergens gewond,
Maar stap voor stap weten hoe ik ga.