Pooh — Waterloo '70 songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "Waterloo '70" van Pooh.
Songteksten
Nasce il giorno intorno a noi
Chiara l’orizzonte ormai
Mille sguardi freddi e lontani
In un alba senza domani
Un minuto e poi
Forse anche per noi
Solo il buio ci sarÃ.
Siam venuti fino a qui
Ma nessuno sa per chi
Sembra tutto in un incubo strano
Ed il mondo sembra lontano
Ma la realtÃ
Fredda tornerÃ
Qua il cielo brucerÃ.
Ci ha portati sopra le nuvole
Poi ci hanno gettati qui
Dove i fiori muoiono subito
E nessuno chiede per chi.
La mia casa sta laggiù
Dove il cielo è sempre blu
Dove il vento canta di sera
La canzone di primavera
La mia donna è lÃ
E mi aspetterÃ
Finché tutto finirÃ.
Ora il vento muove le nuvole
E le porta via con se Morte la minaccia terribile
Ma che cosa resta di me.
L’erba presto crescerÃ
Le rovine coprirÃ
E nasconderà gli occhi stanchi
Di fantasmi lividi e bianchi
Ma non basterÃ
Un’eternitÃ
Per scordare la veritÃ.
Anche nella mia cittÃ
Più nessuno aspetterÃ
Nel vento c'è una nuvola nera
Che ha distrutto la primavera
Che ha distrutto la primavera
Che ha distrutto la primavera
Che ha distrutto la primavera
Songtekstvertaling
De dag is om ons heen geboren
Maak nu de horizon vrij.
Duizend koude en verre blikken
In een ochtend zonder morgen
Een minuut en dan
Misschien voor ons ook.
Alleen duisternis zal er zijn.
We zijn al zo ver gekomen.
Maar niemand weet voor wie.
Het lijkt allemaal een rare nachtmerrie.
En de wereld lijkt ver weg
Ik naar de realiteit
De kou komt terug.
Hier zal de hemel branden.
Hij bracht ons boven de wolken.
Toen gooiden ze ons hierheen.
Waar bloemen meteen sterven
En niemand vraagt naar wie.
Mijn huis is daar.
Waar de lucht altijd blauw is
Waar de wind ' s avonds zingt
Het lentelied
Mijn vrouw is daar.
En zal op mij wachten
Tot het allemaal voorbij is.
Nu beweegt de wind de wolken
En neemt ze weg met de dood de verschrikkelijke bedreiging
Maar wat er van me over is.
Het gras zal snel groeien.
De ruïnes zullen bedekken
En hij verbergt vermoeide ogen.
Van blauwe plekken en witte geesten
Maar het zal niet genoeg zijn
Eeuwigheid
Om de waarheid te vergeten.
Ook in mijn stad
Meer zal niemand wachten
In de wind is er een zwarte wolk
Die de bron vernietigde
Die de bron vernietigde
Die de bron vernietigde
Die de bron vernietigde