Garou — La riviere de notre enfance songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "La riviere de notre enfance" van Garou.
Songteksten
Je me souviens d’un arbre, je me souviens du vent
De ces rumeurs de vagues au bout de l’océan
Je me souviens d’une ville, je me souviens d’une voix
De ces Noëls qui brillent dans la neige et le froid
Je me souviens d’un rêve, je me souviens d’un roi
D’un étéqui s’achève, d’une maison de bois
Je me souviens du ciel, je me souviens de l’eau
D’une robe en dentelle déchirée dans le dos
Ce n’est pas du sang qui coule dans nos veines
C’est la rivière de notre enfance
Ce n’est pas sa mort qui me fait d’la peine
C’est de n’plus voir mon père qui danse
Je me souviens d’un phare, je me souviens d’un signe
D’une lumière dans le soir, d’une chambre anonyme
Je me souviens d’amour, je me souviens des gestes
Le fiacre du retour, le parfum sur ma veste
Je me souviens si tard, je me souviens si peu
De ces trains de hasard, d’un couple d’amoureux
Je me souviens de Londres, je me souviens de Rome
Du soleil qui fait l’ombre, du chagrin qui fait l’homme
Ce n’est pas du sang qui coule dans nos veines
C’est la rivière de notre enfance
Ce n’est pas sa mort qui me fait d’la peine
C’est de n’plus voir mon père qui danse
Ce n’est pas du sang qui coule dans nos veines
C’est la rivière de notre enfance
Ce n’est pas sa mort qui me fait d’la peine
C’est de n’plus voir mon père qui danse.
Songtekstvertaling
Ik herinner me een boom, Ik herinner me de wind
Van deze geruchten over golven aan het einde van de oceaan
Ik herinner me een stad, Ik herinner me een stem
Van die Kerstmissen die schijnen in de sneeuw en koud
Ik herinner me een droom, Ik herinner me een koning
Van een zomer die eindigt, van een houten huis
Ik herinner me de lucht, Ik herinner me het water
Van een kanten jurk verscheurd in de rug
Het is geen bloed dat in onze aderen stroomt.
Dit is de rivier van onze jeugd
Het is niet haar dood die me pijn doet.
Ik zie mijn vader niet meer dansen.
Ik herinner me een vuurtoren, ik herinner me een teken
Van een licht in de avond, uit een anonieme kamer
Ik herinner me liefde, Ik herinner me gebaren
Het fiacre van de terugkeer, het parfum op mijn jas
Ik herinner me zo laat, ik herinner me zo weinig
Van deze treinen van het toeval, van een paar minnaars
Ik herinner me Londen, Ik herinner me Rome
Van de zon die de schaduw maakt, van het verdriet dat de mens maakt
Het is geen bloed dat in onze aderen stroomt.
Dit is de rivier van onze jeugd
Het is niet haar dood die me pijn doet.
Ik zie mijn vader niet meer dansen.
Het is geen bloed dat in onze aderen stroomt.
Dit is de rivier van onze jeugd
Het is niet haar dood die me pijn doet.
Ik zie mijn vader niet meer dansen.