Garou — La Boheme songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "La Boheme" van Garou.
Songteksten
Je vous parle d’un temps
Que les moins de vingt ans
Ne peuvent pas connaître
Montmartre en ce temps-là
Accrochait ses lilas
Jusque sous nos fenêtres
Et si l’humble garni
Qui nous servait de nid
Ne payait pas de mine
C’est làqu'on s’est connu
Moi qui criait famine
Et toi qui posais nue
La bohème, la bohème
Ça voulait dire on est heureux
La bohème, la bohème
Nous ne mangions qu’un jour sur deux
Dans les cafés voisins
Nous étions quelques-uns
Qui attendions la gloire
Et bien que miséreux
Avec le ventre creux
Nous ne cessions d’y croire
Et quand quelque bistro
Contre un bon repas chaud
Nous prenait une toile
Nous récitions des vers
Groupés autour du poêle
En oubliant l’hiver
La bohème, la bohème
Ça voulait dire tu es jolie
La bohème, la bohème
Et nous avions tous du génie
Souvent il m’arrivait
Devant mon chevalet
De passer des nuits blanches
Retouchant le dessin
De la ligne d’un sein
Du galbe d’une hanche
Et ce n’est qu’au matin
Qu’on s’asseyait enfin
Devant un café-crème
Epuisés mais ravis
Fallait-il que l’on s’aime
Et qu’on aime la vie
La bohème, la bohème
Ça voulait dire on a vingt ans
La bohème, la bohème
Et nous vivions de l’air du temps
Quand au hasard des jours
Je m’en vais faire un tour
A mon ancienne adresse
Je ne reconnais plus
Ni les murs, ni les rues
Qui ont vu ma jeunesse
En haut d’un escalier
Je cherche l’atelier
Don’t plus rien ne subsiste
Dans son nouveau décor
Montmartre semble triste
Et les lilas sont morts
La bohème, la bohème
On était jeunes, on était fous
La bohème, la bohème
Ça ne veut plus rien dire du tout
Songtekstvertaling
Ik vertel je over een tijd
Dat de minder dan twintig jaar
Kan niet weten
Montmartre op dat moment
Hing haar seringen op.
Recht onder onze ramen
En als de nederige gesnoeid
Wat ons diende als een nest
Heeft geen Mijn betaald
Daar hebben we elkaar ontmoet.
Ik die honger riep
En jij die naakt poseert
La bohème, La bohème
Het betekende dat we gelukkig waren.
La bohème, La bohème
We aten alleen om de andere dag.
In nabijgelegen cafés
We waren een paar
Die op glorie wachtte.
En hoewel ellendig
Met een holle buik
We bleven erin geloven.
En als een bistro
Tegen een goede warme maaltijd
We namen een doek.
Wij hebben de tekenen voorgelezen.
Rond het fornuis gegroepeerd
Vergeet de winter
La bohème, La bohème
Het betekende dat je mooi was.
La bohème, La bohème
En we hadden allemaal een genie.
Het is mij vaak overkomen.
Voor mijn ezel
Om slapeloze nachten door te brengen
Terugdraaien van de tekening
Van de lijn van een borst
Van de kromming van een heup
En het is alleen in de ochtend
Dat we eindelijk gingen zitten
Voor een koffiecrème
Uitgeput maar verrukt
Moesten we van elkaar houden?
En we houden van het leven
La bohème, La bohème
Dat betekent dat we twintig zijn.
La bohème, La bohème
En we leefden vanuit de lucht van de tijd
Wanneer willekeurige dagen
Ik ga een ritje maken.
Naar mijn oude adres.
Ik herken hem niet meer.
Noch de muren, noch de straten
Die mijn jeugd hebben gezien
Een trap op
Ik zoek de werkplaats.
Er blijft niets meer over.
In zijn nieuwe omgeving
Montmartre ziet er verdrietig uit.
En de seringen zijn dood.
La bohème, La bohème
We waren jong, we waren gek.
La bohème, La bohème
Het betekent niets meer.