Александр Градский — Песня о телевидении songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "Песня о телевидении" van Александр Градский.
Songteksten
Я прошу у Вас внимания, нешуточная мания,
Ура — телевещанию! Да здравствует прогресс!
Желанья инфильтруются и мненья формируются,
И всякому явлению оно прибавит вес.
Здесь известно все заранее — не нужны ум и знания,
Без лишнего старания рождается звезда.
Немного обаяния, запудрены барании мозги у тети Мани:
Ставки, гонки, поезда.
Не коснется, пусть насует, пусть толстухи вальс танцуют,
И не кстати, и не вместе, и не в лад, и не впопад.
Пусть, как карты, нас тасуют, кто не с нами — пусть пасует,
Ведь экран подчас рисует жизнь прекрасней во сто крат.
Эгэй, ручку поверните, настал свиданья час,
Мы будем телевидеть, а просто видеть не для нас.
А вот студия другая, передача дорогая,
По количеству в ней выплаканных слез.
Слезы меряют на литры. Обязательно пролиты
Они будут. Да, мой друг, что за вопрос.
Ведь за этим, сна не зная, редактура наблюдает,
Репетируют, когда, зачем и кто.
Кто заплачет, кто завоет, повстречает, успокоет,
Кто споет, не дай бог, ежели не то.
Продлеваются контракты, улучшаются контакты,
Без антракта и без устали за трактом тракт.
Два часа рыдает зритель, программу поглядите
И от всей души получите инфаркт.
Эгэй, дежурно улыбнитесь, поправьте парики,
Мы будем телевидеть. Ну, а кто не телевидит — дураки.
Вот дама в платье — «москошвеи», правый бок чуть-чуть левее,
Левый бок чуть-чуть правее, дама песенки поет.
А программу переключим, очевидному научат,
Как оно невероятно, просто за душу берет.
Для того, чтоб телевидеть, можно даже еле видеть,
Можно даже еле слышать, полу-думать, полу-спать.
Мир животных, мелодрамма, шайба, кинопанорама —
И свои зады от кресел мы не в силах оторвать.
Радость, боль, любви капризы — все заменит телевизор,
В стороне друзья и книги, и прогулки под луной.
Кто — куда, а я — к дивану, к недалекому экрану,
Кто далеко — тем не по пути со мной!
Songtekstvertaling
Ik vraag je aandacht, serieuze manie.,
Hoera voor TV-uitzendingen! Lang leve de vooruitgang!
Verlangens worden geïnfiltreerd en meningen worden gevormd,
En het zal gewicht toevoegen aan elk fenomeen.
Hier Weet je alles van tevoren — je hebt geen intelligentie en kennis nodig,
Zonder al te veel moeite wordt er een ster geboren.
Een beetje charme, gemalen schapenbrein van tante money.:
Weddenschappen, races, treinen.
Raak ze niet aan, laat ze veel proppen, laat vrouwen de wals dansen,
En niet tussen twee haakjes, en niet samen, en niet in harmonie, en niet willekeurig.
Laat ze ons schudden als kaarten, en laat degenen die niet bij ons zijn passeren,
Immers, het scherm tekent soms het leven honderd keer mooier.
Egay, draai de hendel, het is tijd voor een date,
We zullen zingen, maar alleen zien is niet voor ons.
Maar de Studio is anders, het programma is duur,
Door het aantal tranen dat erin huilde.
De tranen worden gemeten in liters. Moet gemorst worden.
Dat zullen ze. Ja, mijn vriend, wat een vraag.
Want dit, zonder het te weten, de redacteuren kijken,
Ze repeteren wanneer, waarom en wie.
Wie zal huilen, wie zal huilen, ontmoeten, kalmeren,
Wie zal zingen, God verhoede, zo niet dat.
De contracten worden uitgebreid en de contacten worden verbeterd.,
Zonder onderbreking en onvermoeibaar achter het kanaal.
Twee uur snikkend publiek, kijk naar het programma
En van harte een hartaanval krijgen.
Egay, lach tijdens je dienst, strek je pruiken.,
We zullen zingen. Degenen die dat niet zijn, zijn dwazen.
Die dame in jurk "Moscoso", rechts iets naar links,
De linkerkant is iets naar rechts, de dame zingt liedjes.
En het programma zal veranderen, het voor de hand liggende zal worden geleerd,
Hoe ongelooflijk het is, het neemt gewoon mijn ziel.
Om af te vallen, kun je zelfs nauwelijks zien,
Je kunt nauwelijks horen, half nadenken, half slapen.
De wereld van dieren, melodrama, wasmachine, Kinopanorama —
En we kunnen ons niet terugtrekken van de stoelen.
Vreugde, pijn, liefde grillen-alles zal de TV vervangen,
In side friends en books, en wandelt onder de maan.
Wie-waar, en ik - naar de bank, naar het nabijgelegen scherm,
Wie ver-zij die niet op pad zijn met mij!