Александр Градский — Люби лишь то, что редкостно и мнимо... songtekst en vertaling
De pagina bevat de songtekst en de Nederlandse vertaling voor het nummer "Люби лишь то, что редкостно и мнимо..." van Александр Градский.
Songteksten
Люби лишь то, что редкостно и мнимо,
Что крадется окраинами сна,
Что злит глупцов, что смердами казнимо,
Как родине, будь вымыслу верна.
Как звать тебя? Ты полу-Мнемозина,
Полумерцанье в имени твоем,
И странно мне по сумраку Берлина
С полувиденьем странствовать вдвоем.
Наш час настал. Собаки и калеки
Одни не спят. Ночь летняя легка.
Автомобиль проехавший навеки
Последнего увез ростовщика.
Близ фонаря, с оттенком маскарада,
Лист жилками зелеными сквозит.
У тех ворот — кривая тень Багдада,
А та звезда над Пулковым висит.
За пустырем, как персик, небо тает:
Вода в огнях, Венеция сквозит, —
А улица кончается в Китае,
А та звезда над Волгою висит.
Но вот скамья под липой освещенной…
Ты оживаешь в судорогах слез:
Я вижу взор, сей жизнью изумленный,
И бледное сияние волос.
Есть у меня сравненье на примете
Для губ твоих, когда целуешь ты:
Нагорный снег, мерцающий в Тибете,
Горячий ключ и в инее цветы.
Ночные наши бедные владенья,
Забор, фонарь, асфальтовую гладь
Поставим на туза воображенья,
Чтоб целый мир у ночи отыграть.
Не облака, а горные отроги,
Костер в лесу, не лампа у окна.
О, поклянись, что до конца дороги
Ты будешь только вымыслу верна.
О, поклянись, что веришь в небылицу,
Что будешь только вымыслу верна,
Что не запрешь души своей в темницу,
Не скажешь, руку протянув: стена…
Songtekstvertaling
Liefde alleen wat zeldzaam en denkbeeldig is,
Wat steelt de randen van de slaap,
Als boze dwazen die ten dode zijn opgeschreven.,
Wees als moederland trouw aan je fictie.
Hoe heet je?"Je bent een half-Mnemosyne,
Half licht in uw naam,
En vreemd voor mij in de schemering van Berlijn
Met een half visioen om samen rond te dwalen.
Onze tijd is gekomen. Honden en kreupelen
Sommigen slapen niet. Zomernacht is makkelijk.
Een auto die voor altijd voorbij is.
Het laatste werd weggenomen door een pandjesbaas.
Bij de lantaarn, met een vleugje Maskerade,
Bladaderen groen door.
Bij die poort — de scheve schaduw van Bagdad,
En die ster hangt boven Pulkovo.
Voorbij de woestenij smelt de hemel als een perzik:
Water in licht, Dammen van Venetië, —
En de straat eindigt in China,
En die ster hangt boven de Wolga.
Maar hier is een bankje onder een limoenboom verlicht…
Je komt tot leven in stuiptrekkingen van tranen.:
Ik zie een blik, dit leven verbaasd,
En de bleke gloed van haar haar.
Ik heb een vergelijking in gedachten
Voor je lippen als je kust:
Bergsneeuw glinstert in Tibet,
Hot key en frost flowers.
Nacht onze arme bezittingen,
Hek, lantaarn, asfaltoppervlak
Laten we wedden op de aas van de verbeelding,
Om de hele wereld terug te winnen van de nacht.
Geen wolken, en de berg spurs,
Een brand in het bos, geen lamp bij het raam.
Ik zweer het op het einde van de weg.
Je zult alleen trouw zijn aan fictie.
Zweer dat je een verhaal gelooft.,
Dat je alleen trouw zult zijn aan fictie.,
Dat je je ziel niet in een kerker zult opsluiten.,
Je weet het niet door je hand uit te steken: muur…